Ers diwedd y 1960au a dechrau'r 1970au, mae'r rhan fwyaf o systemau awyrluniau traddodiadol wedi'u disodli gan systemau synhwyrydd electro-optegol ac electronig yn yr awyr ac awyrofod. Er bod awyrluniau traddodiadol yn gweithio'n bennaf yn y donfedd golau gweladwy, mae systemau synhwyro o bell modern yn yr awyr ac ar y ddaear yn cynhyrchu data digidol sy'n cwmpasu'r golau gweladwy, isgoch a adlewyrchir, isgoch thermol, a rhanbarthau sbectrol microdon. Mae dulliau dehongli gweledol traddodiadol mewn ffotograffiaeth awyr yn dal yn ddefnyddiol. Er hynny, mae synhwyro o bell yn cwmpasu ystod ehangach o gymwysiadau, gan gynnwys gweithgareddau ychwanegol megis modelu damcaniaethol o briodweddau targed, mesuriadau sbectrol gwrthrychau, a dadansoddi delweddau digidol ar gyfer echdynnu gwybodaeth.

Mae synhwyro o bell, sy'n cyfeirio at bob agwedd ar dechnegau canfod ystod hir digyswllt, yn ddull sy'n defnyddio electromagneteg i ganfod, cofnodi a mesur nodweddion targed a chynigiwyd y diffiniad gyntaf yn y 1950au. Mae maes synhwyro o bell a mapio, mae wedi'i rannu'n 2 fodd synhwyro: synhwyro gweithredol a goddefol, y mae synhwyro Lidar yn weithredol, yn gallu defnyddio ei egni ei hun i allyrru golau i'r targed a chanfod y golau a adlewyrchir ohono.